Ik kwam de allereerste keer in aanraking met snoezelen tijdens mijn bacheloropleiding ‘Pedagogie van het jonge kind’. Vanaf het eerste moment raakte ik geboeid door deze ‘activiteit’ waarbij je enerzijds de zintuigen prikkelt maar waarbij je anderzijds minstens evenveel aandacht hebt voor het samen genieten.
Na mijn opleiding ging ik zelf actief op zoek naar inspirerende voorbeelden van snoezelmaterialen in snoezelruimtes. Al snel kwam de ontnuchterende ontdekking dat kwaliteitsvol snoezelmateriaal vooral heel veel geld kost.
Het snoezelen liet mij echter niet los waardoor ik bleef zoeken naar een manier van snoezelen die het beste bij mij past: niet te duur en aansluitend bij de mogelijkheden van jonge kinderen.
Uiteindelijk ben ik gebotst op een 4-daagse opleiding snoezelen gegeven door Joep Devie en Ronny Vanoosthuyse aan de Vives – hogeschool in Roeselare. En laten deze 2 heren nu net dé pioniers zijn in het Snoezelen in Vlaanderen.
Na deze 4 dagen kwam ik heel enthousiast en vol met nieuwe ideeën terug thuis. Het snoezelen is echter in de eerste plaats ontwikkeld voor personen met een beperking. Maar tijdens deze opleiding hebben we ook heel veel voorbeelden gezien die direct toepasbaar zijn in gezinnen met jonge kinderen en in de kinderopvang. Ik ging dan ook vrijwel meteen gretig aan de slag met het vervaardigen van kwalitatieve snoezelmaterialen uit kosteloos -en werwerpmateriaal. Deze materialen heb ik allemaal uitvoerig uitgetest in mijn kinderopvang.
Hierdoor heb ik met mijn eigen ogen gezien dat snoezelen:
Een zeer leuke activiteit kan zijn voor jonge kinderen, waarbij de zintuigen selectief geprikkeld worden.
Een activiteit is waarbij de kinderen vrij kunnen ontdekken.
Een activiteit die het best tot zijn recht komt in kleine groep of 1 op 1, wat bijdraagt tot een kwalitatief rustgevend moment.
Na het snoezelen zijn de kinderen mentaal helemaal opgeladen door de exclusieve aandacht die ze hebben gekregen.
Op de foto hieronder zie je enkele materialen uit mijn snoezelkoffer.
Reactie plaatsen
Reacties